رمز‌گشایی از داستان ماران بر دوش ضحاک 'هرمنوتیک'

در این پژوهش کوشیده‌ایم تا با تکیه برمفهوم هرمنوتیک که نه تنها متن را ناتمام و قابل تاویل می داند بلکه می گوید هیچ کس نمی تواند هرآنچه در ذهن خود دارد به تمام و کمال بیان نماید وماهیت اسطورة ضحاک ، به‌ویژه رخداد شگفت‌آور روییدن مار بر دوش او را واکاوی کنیم.ابتدا از ماجرای ظهور ضحاک پانزده بیتی که این موضوع را گزارش کرده است بررسی نموده‌ سپس به قالب داستان که امکان فراهم شدن حقیقت - به عنوان مطلوب نهایی داستان - را ایجاد کرده و نیزاهمیت داستان پردازی پرداخته ایم که هنری نوین و مدرن می نماید در حالی که خلق این اتر روایی در متن تاریخ ایران باستان صورت پذیرفته است ما آن را از وجود بی‌بدیل زبان انسانی دانسته‌ایم که ابزاری پیچیده و بسیار کارآمد در دست وزبان ایرانیان بوده است .در مرحله بعد به مفهوم راز و رمز، نماد، مجاز و استعاره مفهومی اشاراتی داشته‌ایم که هر کدام از آرایه های گفته شده سری در تشبیه و مانندگی دارند .در پایان نتیجه گرفته‌ایم که واقعیت دو مار سیاه با توجه به کلیت داستان نمادین ضحاک، پیشینة اسطوره در منابع پیش از فردوسی ، مفهوم زنده وکارآمد آن که مکان و زمان را در می نوردد ، دو دست سیاه کار ضحاک است که درایت و هنرمندی ایرانیان در آغاز و نیز پسند و گزینش فردوسی در پایان آن را به داستانی بسیار دل انگیز و ماندگار و در این حال هول انگیز و نابکار تبدیل کرده‌است پادشاهی که مشهور به مار دوش می‌شود مدام مشغول دست درازی به جان و مال مردم ایران زمین بوده‌است.