سوررئالیسم در رمان‏های احمدرضا احمدی

سوررئالیسم از رویکردهای هنری و ادبی اواخر قرن نوزدهم میلادی است که خاستگاه آن فرانسه و شخص آندره برتون است. این مکتب تحت تاثیر تفکرات فروید و مکاتب پیش به ویژه دادائیسم پدید آمد. مبانی سوررئالیسم در قالب اصولی همچون: نگارش خودکار، اشیاء سوررئالیستی، دیوانگی، امر شگفت و خارق‌العاده، طنز و هزل، تخیل و رویا، گسست در متن، اروتیسم، تصاویر سوررئالیستی و لحظة سوررئالیستی ارائه شده‌است. این رویکرد هنری و ادبی، پس از تحولات مشروطه و پسا مشروطه در ادبیات داستانی معاصر ایران نمود یافت و نویسندگان ایرانی نیز به تبعیت از این مکتب، آثاری خلق کردند که صادق هدایت و هوشنگ گلشیری چهره‌های شاخص در این زمینه هستند. این نوشتار به روش توصیفی-تحلیلی مولفه‌های سوررئالیستی را در رمان‌های احمدرضا احمدی بررسی کرده‌است. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که این نویسنده در کنار پرداختن به واقعیت‌های زندگی و اجتماع پیرامون خویش به مبانی مکتب سوررئالیسم نیز توجه کرده‌است که در ا ین میان، امری شگفت و خارق‌العاده، تصاویر سوررئالیستی، تخیل و رویا، گسست در متن از بارزتریرن نمودهای سوررئالیستی در رمان‌های احمدی است که توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند.