بررسی تصویر و تصویرپردازی در اشعار قیصر امین پور

تصویر و تصویرپردازی یکی از عناصر اصلی شعر در هر دو شکل سنتی و نو آن است. تصویرها در سیر شعر فارسی، تحوّلات بسیاری را پشت سر گذاشته اند. این تصاویر در قرن پنجم در اشعار شاعرانی همچون رودکی و منوچهری، متحرّک و پویایند و با تشبیهات حسی و ملموس همراه شده اند؛ امّا کم کم در شعر شاعرانی چون عنصری و ابوالفرج رونی جای خود را به تصاویری ساکن و ایستا داده اند. در شعر معاصر هم با توجّه به نگرش نوین و رویکرد تازه شاعران به طبیعت و دیگر پدیده ها، تصاویر شعری بسیار متحوّل و دیگرگونه شده اند. پژوهش حاضر بر آن است تا تصویر و تصویرپردازی را در اشعار قیصر امین پور با روش تحقیق کیفی، از نوع تحلیلی- توصیفی و شیوه متن پژوهی بررسی کند. یافته ها نشان می دهد امین پور در خلق و آفرینش تصاویر از همه امکانات حتی ردیف مناسب بهره گرفته است. تصاویر شعری او متنوّع و متعدّد هستند و گستره ای از عناصر محسوس چون طبیعت و مترسک و مفاهیم انتزاعی همچون عشق و مرگ را در بر می گیرد.