مولفه های عرفانی در منظومه حماسی علی نامه

حماسه ملی شامل افکار، علایق و عواطف یک ملت است که در طی قرن ها تنها برای بیان عظمت و نبوغ آن قوم به وجود آمده است. شاعر به ابداع و آفرینش توجهی ندارد بلکه داستان های کتبی یا شفاهی را با قدرت شاعرانه خویش نقل می کند. یکی از انواع حماسه، حماسه های دینی-تاریخی اند، از این نمونه، علی نامه است که اواخر قرن پنجم ،62 سال بعد از شاهنامه فردوسی و درقالب یازده هزار و دویست و بیست و دو بیت در بحر متقارب مثمن محذوف (مقصور)سروده شده است. از شاعر این منظومه فقط یک تخلص شاعر به نام 'ربیع' وجود دارد؛ موضوع آن جنگ های جمل ، صفین ، مناقب ، معجزات و کرامات و دلاوریهای حضرت علی (ع) در جنگهای صدر اسلام است. منظومه 'علی نامه' «به لفظ عجم در عروض عرب»، سند ملی زبان فارسی و سند هویت مذهب و فرهنگ ایرانی است و بیانگر تفکرات، اعتقادات و باورهای قوم ایرانی نیز هست هدف این پژوهش آن است که به روش توصیفی-تحلیلی، ضمن معرفی علی نامه به یافتن مولفه های عرفانی در این منظومه حماسی دینی تاریخی، با توجه به مولفه های عرفانی اشعار مولانا، بپردازد.این پژوهش نشان می دهد که منظومه حماسی علی نامه از مولفه های عرفانی: توکل، صبر، صبوری، خوف، یقین، وحدت وجود، پیر راهنما، عشق و محبت، رضا، جان، نظر در خود، وفا، دل، فنا،دنیای دون،هوای نفس،مرگ، برخوردار است.