بررسی طنز و شگردهای آن در آثار عباس یمینی شریف

شعر برانگیزاننده ی احساس و عواطف است و این نیروی قدرتمند مورد بررسی فراوانی قرار گرفته شده است. بدون تردید شعر دارای رازهای پنهان و پیدای دیگری است که در این مورد می توان به طنز و شگردهای آن در شعر اشاره کرد، که ریشه در ذات ناخودآگاهی شاعر دارد و برون داد آن می تواند سبب جذب و یا دفع مخاطب شود. عباس یمینی شریف، از پیشگامان و بنیانگذاران شعر کودک و از مطرح ترین چهره های دوره ی نخست شعر جدید کودک به حساب می آید. از نظر شاعر شعر کودک کلامی است موزون و زیبا، چه از حیث ترکیب اصوات و کلمات، چه از حیث مضمون. از ویژگی های زبانی یمینی شریف، سادگی و روانی آن هاست. یمینی شریف از شگردهایی چون اوزان عروضی، قافیه ها که در اشعار یمینی شریف از نوع پایانی هستند، موسیقی درونی(تکراها)، تشبیه و در هرجا که تشخیص داده که شعریت شعر در به کارگیری اینگونه از موسیقی است از آن استفاده کرده است. در این راستا به بررسی شگردهای طنزی مطرح شده و تاثیر آن بر شعر کودک در اشعار یمینی شریف در آثاری چون نیم قرن در شعر باغ کودکان، آواز فرشتگان، گل های گویا و باغ نغمه ها پرداخته شده است.