نقد شعر «دلم برای باغچه می سوزد» فروغ فرخزاد، بر مبنای نظریۀ نقد نو

در این جستار شعر «دلم برای باغچه می سوزد» از مجموعه شعر «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد بر مبنای نقد نو مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. در این نوع از نقد زبان ادبی، زبانی است که برای رسیدن به کلیتی تجزیه ناپذیر می کوشد از چهار صنعت پارادوکس، آیرونی، ابهام و تنش محتوایی به نحوی استفاده کند که تصویری عینی و محسوس از جهان آشفته ی بیرون به دست دهد. اما منتقد نو چندان به بحث در خود این شگردها (صورخیال,بدیع و...) توجه ندارد، بلکه می توان گفت که در بررسی اثر به دنبال وحدتی اندام وار در معناست. در راستای چنین نگاهی برای تحلیل متن، معانی قاموسی و فراقاموسی واژگان، نمادها و تصاویر مورد بررسی قرار گرفت و حاصل آن کشف وحدتی اندام وار میان عناصر شکلی اثر با هم و با کلیت شعر بود؛ که حول تنش محتوایی حاکم بر تمام بندهای شعر، تقابل میان مرگ و زندگی و امید و ناامیدی، شکل گرفته است. این تنش محتوایی با اشاره به گروه های مختلف انسان ها و زندگیشان پیش می رود، امکان غلبۀ مرگ بر زندگی را با تکرار برخی جملات، هشدار می هد و به پایان می رسد و در واقع با نگاه یک منتقد نو، در این شعر یک کلیت منسجم از عناصر سازنده ای وجود دارد که در ارتباطی منظم و متقابل اثری با معیار های ادبیت متن آفریده اند.