جایگاه زنان در کوش نامه

ایرانشاه ابی الخیر منظومه کوشنامه را در قرن پنجم هجری به پیروی از شاهنامه فردوسی سروده است این اثر حماسی همانند سایر آثار همنوع بازتاب دهندة مسائل فرهنگی، اجتماعی، روان شناختی، انسان شناختی و ... ایرانیان کهن است که می توان از طریق آن به جهان بینی و نوع نگرش ایرانیان و به ویژه مولف اثر دربارة مسائل مختلف پی برد. یکی از مسائل قابل تامل در این منظومه جایگاه و وضعیت زنان است زیرا برخورد کوش، قهرمان غیر ایرانی این حماسه، برخلاف سایر آثار حماسی با زنان بسیارظالمانه و وحشیانة است به نظر می رسد این مسله ریشه در دوران کودکی کوش داشته باشد زیرا به محض تولد کوش، پدرش به دلیل زشتی او مادرش را می کشت و کوش را طرد می کند. زشتی ظاهری و بدبینی کوش بعدها باعث افراط و تفریط در هوسرانی و اظهار علاقه و عشق به زنان می شود در مقابل قهرمانان ایرانی منظومه به دلیل پرورش در دامان محبت خانواده در نقش فرزندان و همسران رفتاری بسیار انسانی و خردمندانه با زنان دارند.