آئین دوستی و دوست یابی در قابوس نامه با نگاهی مقایسه ای به آثار سعدی و منابع دینی

دوستی میان انسان ها باید براساس معیار و ملاک صحیح استوار باشد و آدابی دارد که باید رعایت شود. معمولا معیار افراد جهت گزینش دوستان متفاوت است. چه بسا افرادی که با مقاصد نفسانی و شرورانه خود، اقدام به انتخاب دوست می کنند، همچنین انسان هایی نیز وجود دارند که از آئین دوست یابی و آداب دوستی، آگاهی کافی ندارند با این وجود دست به انتخاب دوستانی می زنند که در آینده در روابط دوستی خود با آن ها ممکن است زیان ها و خسارات جبران ناپذیری را متحمل شوند. اما در این بین انسان هایی نیز هستند که با چراغ راهنمای عقل و خرد، برای خود دوستانی را بر می گزینند که باعث رشد و پیشرفت آن ها در کارهایشان شود و مشوّق آن ها در مسائل مختلف زندگی باشد. طبق گفته های قابوس نامه دوستان خوب سعی می کنند در تمامی شرایط هوای یکدیگر را داشته باشند، نسبت به یکدیگر وفادار و متعهد باقی بمانند و مراتب و مرز دوستی را رعایت کنند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوای توصیفی سعی شده است تا با بررسی آئین و آداب دوستی در باب 28 قابوس نامه و مقایسه آن با برخی از آثار سعدی (به ویژه گلستان) و متون دینی، معیارها و ملاک صحیح دوستی و دوست یابی به دست آید.