تغزل در شعر منوچهر آتشی

تغزل یکی از اصطلاحات مشهور در ادبیات کلاسیک است. این اصطلاح به ابیات ابتدایی قصاید گفته می‌شد که شاعران دربارة عشق و وصف طبیعت و جوانی و.. می‌سرودند. در روزگار معاصر اصطلاح تغزل معنایی جدید پیدا کرده است و به هر نوع شعری که در آن عاطفه و احساس عاشقانه باشد، شعر تغزلی می‌گویند. شعر تغزلی به خصوص با ظهور نیما یوشیج تحولات زیادی پیدا کرد. یکی از شاعران برجستة روزگار معاصر که تحت تاثیر شعر نیما به شعر نیمایی روی آورد منوچهر آتشی شاعر برجستة جنوبی بود. یکی از ویژگی‌های اصلی شعر آتشی سرودن شعر تغزلی بود. تعزلات آتشی متناسب با شرایط جدید از عشق و معشوقی تازه و مدرن سخن می‌گویند. معشوق در این تغزلات معشوقی شهری و این جهانی است که چهر‌ه‌ای واقعی دارد. شاعر با توصیفات گسترده‌ای که از این معشوق دارد، انواع زیبایی‌هایی او را شبیه عناصر زیبای طبیعت وصف می‌کند. به خاطر حساسیتی که آتشی نسبت به مسائل اجتماعی داشت در شعرهای عاشقانة او مضامین اجتماعی نیز نفوذ یافته تا شعرش مانند شاعرانی همچون احمد شاملو تلفیقی از شعر تغزلی و اجتماع باشد. در این پژوهش با بررسی مجموعه اشعار آتشی سعی کرده‌ایم مهم‌ترین ویژگی‌های تغزلات آتشی را به تصویر بکشیم.