بررسی برخی ویژگیهای برجسته زبانی و بلاغی در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
منصوری مجید ,قاسمی طاهره
|
منبع
|
هشتمين همايش ملي متن پژوهي ادبي - 1398 - دوره : 8 - هشتمین همایش ملی متن پژوهی ادبی - کد همایش: 98190-86647 - صفحه:0 -0
|
|
|
چکیده
|
امیرخسرو دهلوی، عارف و شاعر و موسیقیدان و منتقد و نویسنده فارسی زبان هندی است که علاوه بر پنج مثنویای که به تقلید از نظامی، مثنویسرای پرآوازة ایرانی سروده است، دیوان شعری دارد که گواه قدرت بیان و لطافت طبع او در شاعری است. او شاعری است که در بیشتر دیوانش، از نظر زبانی و بلاغی تابعیت شاعران ایرانی را دارد. در برخی مواقع نکات برجستةای در زبان او دیده میشود که خاص اوست؛ مانند استعمال وزنهای پرکاربرد که شاعران فارسی زبان نیز، در آن اوزان شعر سرودهاند. استعمال برخی واژهها که خاص و برساختة خود اوست. به کار بردن پارهای واژههای کهن که کهنگی زبان او را نشان میدهد. سکتهای زبانی، استفاده از ردیف برای موسیقیایی شدن شعر به تبعیت از شاعرانی مانند سعدی و حافظ، استعمال ترکیبهای عامیانه، اختلاف لهجه در پارهای موارد، استفاده از قافیههای متنوع و بدیع، همچنین ساخت واژههای بدیع برای قافیه، استفاده از ردیفهای بلند و گوناگون و متنوع، کاربرد لغات و واژگان، ترکیبها، افعال، پیشوندها و پسوندها و مواردی از این قبیل در شعر او، همچنین در دیوان او تمثیلهای گوناگون، به کررات به کار رفته است. این ویژگی پیشرو بودن او در سبک هندی را نشان میدهد. هدف نویسندگان این مقاله، پرداختن به برجستگیهای زبانی و بلاغی در دیوان شعر این شاعر هندی است.
|
کلیدواژه
|
امیرخسرو دهلوی، سبک شناسی، شعر، ویژگی زبانی، ترکیبات جدید، آرکائیسم
|
آدرس
|
|
پست الکترونیکی
|
taherehghasemi87@yahoo.com
|
|
|
|
|