مقایسه بازدارندگی خوردگی ترکیبات تولوئن با محاسبات تئوری تابعیت چگالی

در این تحقیق، برخی ترکیبات تولوئن دارای استخلاف‌های با توانایی الکترون‌دهندگی متفاوت شامل گروه های oh، sh و nh2 در هر سه موقعیت ارتو، متا و پارای حلقه انتخاب شده و میزان بازدارندگی خوردگی آنها با محاسبات تئوری تابعیت چگالی(dft) مطالعه گردید. میزان بازدارندگی براساس برخی پارامترهای الکترونی آنها مانند انرژی اربیتال های مرزی homo و lumo، اختلاف انرژی مربوطه (δe)، و برخی پارامترهای ترمودینامیکی مانند تغییر انرژی آزاد گیبس δgᵒ(kj/mol) و پتانسیل کاهشی استاندارد eᵒ(v) مطالعه شد. به منظور یافتن ساختارهای بهینه و محاسبه کمیت های کوانتومی، محاسبات برای این مشتقات با روش dft/b3lyp در فاز آبی و در سطح بالا (مجموعه پایه 6-311++g(d,p)) انجام گرفت. نتایج نشان داد که در همه حالت ها جانشینی یکی از هیدروژن-های تولوئن با گروه های عاملی فوق خاصیت بازدارنگی را افزایش می دهد. در این بین موقعیت پارای حلقه بهترین مکان و گروه nh2 بهترین استخلاف جهت دستیابی به ترکیب با خاصیت بازدارنگی خوردگی بیشتر است