بررسی تاثیر اندازه دانه بر رفتار خوردگی تنشی آلیاژ cu- 28zn -3al در محلول 0.5m hcl

آلیاژهای برنج بالاترین مقاومت در برابر خوردگی اتمسفری را در بین آلیاژهای پایه مسی دارد. وقتی که برنج در معرض هوا قرار گیرد، فیلم اکسیدی مات روی سطح آن تشکیل می‌گردد که عامل مقاومت به خوردگی اتمسفری عالی آلیاژ می شود. با این حال آلیاژهای برنج در محلول های اسیدی و محیط های حاوی کلرید حساسیت به خوردگی بالایی دارد. با اضافه کردن آلومینیوم به برنج ماهیت لایه اکسید سطحی که نقش حفاظت از خوردگی آلیاژ را دارد تغییر کرده و مقاومت به خوردگی سایشی آلیاژ بهبود می یابد. در برنج‌ها با افزایش محتوای روی تا محدوده ی 20 الی 40 درصد، آلیاژ در معرض خوردگی تنشی قرار می‌گیرد و هر چه درصد وزنی روی در این محدوده افزایش یابد حساسیت به خوردگی تنشی بیشتر خواهد شد. در این پژوهش حساسیت به خوردگی تنشی برنج کارتریج پس از اضافه کردن 3 درصد وزنی آلومینیوم مورد بررسی قرار گرفت. رفتار خوردگی تنشی برنج آلومینیوم دار، در اندازه دانه های مختلف و توسط آزمون ssrt در دو محیط هوا و اسید کلریدریک 5/0 مولار بررسی شد. محاسبه استعداد ابتلا به خوردگی تنشی با مقایسه تغییرات استحکام، اختلاف چقرمگی و درصد ازدیاد طول نمونه ها انجام گرفت. سپس نمونه ی دارای بهترین مقاومت به خوردگی تنشی، با نمونه برنج بدون آلومینیوم مقایسه گردید. نتایج نشان داد با اضافه کردن آلومینیوم به برنج، مقاومت به خوردگی تنشی برنج افزایش می یابد و در برنج آلومینیوم دار هر چه اندازه دانه بزرگتر شود حساسیت به خوردگی تنشی کمتر می شود.