سیاست متعالیه نقطه التقای پارسیا و آرمان رهایی

مقاله حاضر با این فرض که فیلسوف یا حکیم فقط به دانستن چیزها چنانچه هستند، اکتفا نمی کند بلکه قیام به کارها چنانچه باید، امتداد کنشی اندیشه وی محسوب می شود و اینکه حکیم فقط واقف بر حقیقت نیست،بلکه پای آن هم می ماند این سوال را مطرح می کند موضع ملاصدرا در قبال حقیقت چیست؟ آیا چنانچه فوکو ذیل مختصات پارسیا بیان نموده، حکیم ماحاضر است دست به همان معامله ای بزند که سقراط با حقیقت نمود؟ این پژوهش با این توصیف به وجوه کنشی پارِسیاگونه ملاصدرا در مصاف با اصحاب قدرت و عوامل مخدوش کننده خرد اجتماعی می پردازد. بنابراین، مطالعه رسالت سیاسی-اجتماعی ملاصدرا در دو محور معین می شود. اول به رسالت پارسیایی ملاصدرا پرداخته می شود. پارسیا یعنی راستگویی بی‌مداهنت و مراقبت جوانب، آزادی بیان، رک‌گویی و حقیقت‌گویی صریح در تقابل با اراده پادشاه و یا در تقابل با خواهش‌های خردگریز اکثریت و در محور دوم به اهتمام ملا صدرا در جهت احصای عوامل مخدوش کنندة حقیقت آنچنانکه باعث تباهی خرد اجتماعی شده است توجه می شود، کنشی که می تواند با کنار زدن لایه های جهل به رهایی عقل انسانی از چنبره عوامل مخدوش کننده آن بیانجامد. بحث کنار زدن لایه های جهل از ادبیات آرمان رهایی مکتب فرانکفورت اخذ شده است. مقاله حاضر برای پوشش حداکثری معانی از روش گفتمان بهرمند می شود.