قدرت در حکمت سیاسی متعالیه با تاکید بر اندیشه امام خمینی

قدرت از مفاهیم بنیادی علوم سیاسی است و از این رو ضرورت دارد دیدگاه حکمت سیاسی متعالیه که مصداق بارز فلسفه اسلامی است در این باره مورد بررسی قرار گیرد. در حکمت سیاسی متعالیه که امام خمینی هم از حکمای همین منظومه فکری است، تعریف قدرت عبارت است از «اقدام در صورت اراده» در حالی که علوم سیاسی رایج، قدرت را «تحمیل اراده الف بر ب» می‏داند. مسئله مقاله تبیین محورهای قدرت بر اساس تعریف قدرت در حکمت سیاسی متعالیه است. بر این اساس در مقاله حاضر در چند محور راجع به قدرت بر اساس دیدگاه حضرت امام خمینی که بیش از بیست سال به تدریس حکمت متعالیه اشتغال داشته و انقلابی مردمی و اسلامی را رقم زده و در شرایطی پیچیده کشور را اداره کرده سخن گفته شده است؛ این محورها عبارتند از: مفهوم، مبانی، منابع، سطوح، ساحات، کارگزاران و اهداف قدرت. روشن است که تعریف متفاوت از قدرت، در تبیین این محورها به صورت مستقیم تاثیر دارد. مقاله با بهره‏گیری از چارچوب مفهومی دو فطرت؛ یعنی فطرت مخموره و فطرت محجوبه و الگوی تحلیل علل اربعه به سامان رسیده است. چارچوب مفهومی دو فطرت به مقاله امکان بررسی نظریه‏های رقیب را که مبتنی بر تعریف رایج از قدرت‏اند می‏دهد. استفاده از چارچوب مفهومی بومی و اسلامی دو فطرت و ارائه نگاهی نسبتاً جامع به قدرت متعالی از منظر امام خمینی از نوآوری‏های مقاله حاضر است. مقاله با استفاده روش دلالت که در دانش منطق مطرح شده، انجام یافته است. واژگان کلیدی: امام خمینی، حکمت سیاسی متعالیه، علل اربعه، دو فطرت، قدرت متعالی، قدرت متدانی.