جریان‌سازی پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی ایران در نیجریه

پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی ایران، شیوه‌ای جدید از زیست در جهان مدرن را معرفی می‌کند و می‌کوشد با نقد سازنده تمدن مادی معاصر درباره پیامدهای رفتارهای مکانیکی و بدون هدف انسان مدرن، هشدار دهد. جنبش اسلامی نیجریه یکی از جنبش‌های متاثر از انقلاب اسلامی ایران است که از آغاز قرن 21 با وجود محدودیت‌های مضاعفی که هم از سوی حکومت مرکزی و هم از سوی گروه‌های سلفی به رهبری عربستان بر آن وارد می‌شود، دوران انزوا را پشت سر گذاشته و فعالیت سیاسی خود را آغاز کرده است. جنبش اسلامی نیجریه که تا پیش از دهه 1990 میلادی برای بسیاری شناخته شده نبود منبعث از گفتمان و پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی توانست گام‌های جدی را در مسیر احیای هویت و باورهای شیعیان در غرب آفریقا بردارد. این مقاله با بهره‌گیری از روش تحلیل گفتمان، می‌کوشد تا با مطالعه کنش گفتاری و رفتاری رهبر و پیروان جنبش‌ مذکور، نحوه عملکرد و ابعاد پارادایم فکری و الگوی دیپلماسی فرهنگی انقلاب اسلامی را در نیجریه نشان دهد. مقاله با مفروض گرفتن این نکته که گفتمان انقلاب اسلامی، ملهم از آموزه‌های باطنی و ظلم‌ستیز شیعیان است، این فرضیه را مورد آزمون قرار خواهد داد که «الگوی دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر الزامات معرفتی حاصل از گفتمان شیعی است که منجر به آرمان‌خواهی، احیای هویت، ظلم‌ستیزی و نوزایی فکری در پیروان خود می‌شود.» یافته‌های این مقاله بر شباهت‌های انکارناپذیر گفتمانی جنبش شیعیان نیجریه با گفتمان انقلاب اسلامی ایران با تاکید بر مواضع شیخ احمد زکزاکی، تمرکز دارد.