بررسی انتقادی جریان اومانیسم در اشتغال زنان در غرب با تاکید بر دیدگاه امام خامنه‌ای (حفظه الله تعالی)

اومانیسم طرز تفکری است که انسان را بریده از هر امر فراطبیعی و به تمام معنا مستقل و اصیل می‌داند. تا جایی که ایده خدا، در صورتی پذیرفته است که به نفع و در خدمت خواسته‌های انسان باشد. بنابراین، خواسته‌ها و مطالبه‌های انسان است که مسیر احکام و ارزش ها را تعیین می‌کند. نه حاکم و مبدا دیگری. انسان به تمام معنا اصالت دارد و همه حقایق و ارزش ها تابع هویت انسان هستند. براساس این تفکر، کسب درآمد و اشتغال متفرع بر حق مالکیت که از خواسته‌های انسان (اعم از زن و مرد) است، معیاری جز خواست انسان ندارد و در این حکم نیز تفاوتی میان زن و مرد و اولویت داشتن و نداشتن اشتغال برای این دو جنس وجود ندارد.اما در مکتب و تفکر اسلامی، انسان موجودی مخلوق و نیازمند به مبدا وجودی و وابسته به بسیاری از حلقه‌های هستی است. مهم‌ترین ویژگی قابل توجه انسان عبودیت نسبت به خالق متعال است و تنها در این صورت است که انسان ارزش حقیقی خود را کسب می‌کند. بنابراین، تفاوت‌ها، مغایرت‌ها و ترجیح یا عدم ترجیح احکام دو جنس باید به تایید همان مبدا وجودی انسان، یعنی حق تعالی برسد. به تبع این امر کلی، اشتغال زن نیز در صورتی پذیرفته است که به شان انسانی زن خدشه وارد نسازد در غیر این صورت، نه تنها رشد و تعالی برای زنان متصور نیست، بلکه به تبع اضطراب و تزلزل شخصیتی زن، خانواده و جامعه انسانی نیز متزلزل و مضطرب خواهد گشت.