تقابل گفتمان سازیِ غرب با تمدن نوین اسلامی از منظر آیت الله خامنه ای (با تاکید بر آینده پژوهی در غرب آسیا)

بر کسی پوشیده نیست که دنیای امروزه، دنیای منافع هست و این منافع را می توان در دو رویکرد گفتمانی (با توجه به تعاریف معنوی و عقیدتی) و یا بر اساس رویکرد راهبردی (با توجه به منابع و منافع مادی و ملموس) دسته بندی کرد. اصولا هدف از گفتمان این است که اصول و مبانی خویش را در عرصه بین المللی مسلط نماید. اما برای توفیق چنین هدفی می بایست پایه ها و اهدافی جهان شمول، عامه پسند و همچنین قادر به اعمال آن در چنین گستره ای باشد. از چندین گفتمانی که در دوره معاصر وجود دارد، تقابل گفتمان غرب (لیبرال دموکراسی) با گفتمان اسلام سیاسی (تمدن نوین اسلامی)، مهمترین و جدی ترین تقابل این دو گفتمان در عرصه منطقه ای و جهانی می باشد. حال سوال پژوهش پیش رو این است که مولفه ها و اثرات این تقابل گفتمانی چیست و آینده این تقابل (با تاکید در منطقه غرب آسیا) چه خواهد بود؟ مولفه های گفتمان اسلام سیاسی شامل: استقلال، منافع امت، شریعت عقل گرا و اجتهادی، هویت اسلامی، مردم سالاری دینی و توسعه اسلامی می باشد در حالی که مولفه های گفتمان غرب شامل: آزادی فردی، کاپیتالیسم، حقوق بشر-فرد، مالکیت خصوصی، دموکراسی لیبرال، سکولاریسم، دولت حداقلی و منافع فردمحور می باشد که از رهیافت چنین مولفه هایی، برداشت ها و عملکردهای متفاوتی در عرصه سیاسی استنباط می گردد با برخورد این دو گفتمان، در منطقه غرب آسیا می گردد. که سرانجام این برخورد را می توان نابودی نظام و گفتمان غربی به علت پایه ها و مولفه هایش دانست. همچنین لازم به ذکر است که پژوهش پیش رو به روش تحلیلی و تبیینی می باشد و روش گردآوری داده براساس روش کتابخانه ای هست.