جریان رئالیسم انتقادی؛ شاخصه ها و کاربست های آن در ساحت فرهنگ و الهیات

«رئالیسم انتقادی» جریانی است که در معارضه با دو جریان مهم و حاکم در غرب، یعنی «تجربه‌گرایی» و «تفسیرگرایی» افراطی، شکل‌گرفته است. طرفداران این جریان، از یک‌سوی مبانی و مفروضات و طبعا لوازم نظریه تجربه‌گرایی را به چالش می کشند، و از سوی دیگر، «تفسیرگرایی» را نقد ‌می‌کنند. این نظریه، هرچند در ابتدا، در زمینه‌ی «فلسفه علم» و «طبیعت‌گرایی انتقادی» طرح گردیده است، اما امروزه، دستاوردهای آن، در زمینه‌های مختلف علوم طبیعی، انسانی، و ادبیات و فرهنگ مجال بسط و تعمیم یافته است. پرداختن به مساله الهیات: خدا، آفرینش، فرجام‌عالم و مسایل فرهنگی متفرع بر آنها، از دیگر دستآوردهای این نظریه محسوب می‌گردد. در این مقاله، ابتدا، به برخی از مفروضات مهم «جریان رئالیسم انتقادی» اشاره می‌گردد، سپس «موضوع الهیات» و مسایل مرتبط آن از حیث فرهنگی، از منظر طرفداران این جریان، از نظر می‌گذرد.