بررسی مفهوم معنا با ایجاد حس تعلق به مکان در فضای باز خانه های سنتی دوره قاجاریه در شهر شیراز

حس تعلق مکان در فضای باز محیط های مسکونی به عنوان پیوندی موثر است که فرد با قرارگاه های مکانی خود برقرار می کند و با شناخت از محیط و خویشتن باعث ایجاد معانی و تصاویرگوناگون از مکان های متفاوت در ذهن خود می گردد. این در حالی است که امروزه به دلیل تغییر در شیوة زندگی مردم و کمرنگ شدن فضای باز خصوصی و نیمه خصوصی محیط های مسکونی و پایین آمدن معنا در آن حس تعلق به مکان از بین رفته است. از این رو هدف در این تحقیق به بررسی مفهوم معنا بر ایجاد حس تعلق به مکان در فضای باز خانه های سنتی پرداخته است تا بتواند با شناخت ابعاد حس تعلق و مولفه های موثر معنا رابطه معناداری را بین آنها بیابد. در این راستا نمونه هایی از خانه های سنتی مسکونی از محله اسحاق بیگ واقع در شهر شیراز انتخاب شدند این پژوهش از نوع کیفی است و بر اساس هدف کاربردی است. داده های اولیه این مقاله بر پایه جمعآوری اطلاعات به روش مطالعۀ میدانی و بهره گیری از مصاحبه های ساختار یافته با نظر صاحبنظران انجام شده است که با روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که ابعاد اجتماعی؛ کالبدی و ادراکی- شناختی در شکل گیری مکان بر ایجاد حس تعلق فضای باز خانه های مسکونی در میان ساکنین تاثیرگذار است که نهایتا نتایج حاکی از آن است که آمیختگی معیارهای موثر در محیط به شکل گیری مفهوم معنا در مکان تاثیرگذاشته است و رابطه میان معنا و حس تعلق خانه های سنتی باعث ایجاد رضایت مندی ساکنین شده است و کیفیت مکان را افزایش می دهد.