کتب و دست نوشته های عکاسی و نقش آن در گسترش فرهنگ عکاسی در جامعه ی دوران قاجار

بی تردیدکیفیت و کمیت کتب و سایر نشریات در هر جامعه ای، با پیشرفت و آگاهی بخشی و هم چنین رواج و معرفی نوآوری ها و پدیده های مدرن، همچون عکاسی، ارتباط تنگاتنگی دارد. با بررسی و تحلیل اولین کتب، جزوات و دست نوشته های مرتبط با عکاسی در قرن 19 و سرآغاز ورود این رسانه جریان ساز به ایران، می توان به درک و شناخت روشن تری از جایگاه این پدیده و عوامل موثر بر فراز ها و فرود های توسعه ی آن در جامعه ایرانی رسید. این بررسی به گونه ای سعی بر آن دارد تا با بهره مندی از روش تاریخی و مقایسه ای و رویکرد توصیفی تحلیلی و با کاربرد نظریه تاریخ اجتماعی به بخشی از این پرسش پاسخ دهد؛ با توجه به اینکه عکاسی حدودا 3 سال بعد از اعلام رسمی اختراع عکاسی در جهان، وارد ایران شد، چرا تا سال های طولانی ایرانیان نتوانستند آن شکل از پیشرفت و حضور عکاسی در جامعه غربی را تجربه کنند. این پژوهش، ابتدا به شرح وضعیت و جایگاه کتب و دست نوشته های عکاسی در دوران قاجار می پردازد و در این جریان عوامل مهم و تاثیرگذاری در این حوزه همچون تعداد نسخه های نوشته ها، رویکرد ها و محتوای آنها، شیوه تصویرسازی و... مورد بررسی و تحلیل قرار خواهد گرفت. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کیفیت و کمیت های محتوایی و تصویری کتب و نوشته های عکاسی به نوعی به طور مستقیم و غیر مستقیم بر سطح فرهنگ تصویری و تفکرات مردم جامعه در ارتباط با پدیده عکاسی و پذیرش آن، در سرآغاز ورودش به ایران، بسیار تاثیر گذار بوده است.