اصول و تفکرات وحدت گرایی در هنر و معماری ایرانی(نمونه موردی: مدرسه خان شیراز)

نماد به معماری یک بنا هویت می بخشد و باعث تداوم یک مسئله فرهنگی در جامعه است؛ هویت حاکم تمام نمودهایی است که در یک فرهنگ شکل می گیرد و هر قدر این نشان پر رنگ تر باشد، معماری بنا کامل تر و با اصالت-تر است. این در حالی است که معماری هر سرزمینی به عنوان نمادی برای معرفی هویت و فرهنگ آن مرز و بوم شناخته می شود و نقش بسزایی درگسترش مولفه های فرهنگی و هنجارهای اجتماعی ایفاء می کنند. لیکن عدم توجه به فرهنگ و هویت جامعه تاثیرات منفی در معماری امروزه گذاشته است؛ چرا که معماری و فرهنگ همواره از هم تاثیر پذیرفته و برهم تاثیرگذارند. معماری سنتی ارتباط نزدیکی با جهان بینی عصرخود داشته است، و انسان سنتی در دنیایی پر معنا زندگی کرده است و توجه به اعتقادات عمیق و استوار انسان می تواند از اصول بنیادی در معماری باشد. هدف این پژوهش اهمیت شناخت اصول و تفکرات وحدت گرایی در معماری است. بر این اساس روش تحقیق در این پژوهش توصیفی– تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام شده است و در مرحله بعد با مشاهده میدانی از نمونه مورد مطالعه مدرسه خان در شهر شیراز به تجزیه و تحلیل مولفه های موثر در شکل-گیری وحدت گرایی پرداخته است که نهایتا نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهند که با ترکیب بندی متناسب و با رعایت سلسله مراتب از جمله انسجام، ضرباهنگ، تنوع، ریتم، تداوم میان اجزا در طرح، سادگی، تعادل، هماهنگی، پیوستگی، عنصر قالب و خوانایی از مهم ترین اصول وحدت می باشد.