تبیین و تطبیق مولفه‌های ارتقاء کیفیت فضای اجتماعی و بازآفرینی آن در بافت تاریخی شیراز (مورد پژوهشی : بهره‌گیری از آرایه‌های مکتب زندیه در میعادگاه هنر

چکیدهامروزه ارزش و اهمیت بافت‌های تاریخی بر جای مانده از گذشته بر کسی پوشیده نیست و اجماع جهانی بر ضرورت حفاظت آثاری از این دست تاکید فراوان دارد. در این راستا، کشور ما نیز بنا به دارا بودن ثروت‌های ارزشمند فرهنگی تاریخی، چنین نگاهی را هرچند در مقام نظر دارا می‌باشد. از این رو ارتقاء کیفیت فضای اجتماعی در بافت‌های تاریخی حساسیت بیشتری را طلبیده و مستلزم اقدامات جدی‌تری از سوی نهادهای مسئول می‌باشد. همچنین ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ارتقاء کیفیت دید و منظر شهری در چارچوب مولفه‌های دیداری و زیباشناختی می‌تواند در کنار ارتقاء دیگر مولفه‌های کیفیت محیط همچون مولفه‌های عملکردی، فعالیتی، معنایی و زیست‌محیطی زمینه‌های پایداری اجتماعی را بافت‌ تاریخی شهری چون شیراز فراهم آورد. این در حالی است که میعادگاه هنر می‌تواند به عنوان مکانی برای حفظ ارزش‌ها و گنجینه‌های فرهنگی و هنری در ارائه تاریخ، فرهنگ و معماری شیراز، جایگاه ویژه خویش را تثبیت نماید. لذا محقق در تحقیق پیش رو که از نوع کاربردی بوده و به روش ترکیبی (کمی کیفی) انجام گرفته، با استفاده از تجزیه و تحلیل اطلاعات و کشف متغیرهای کمی به اثبات فرضیه‌ها مبادرت ورزیده است. نتایج حاصل، حاکی از آن است که رابطه معنادار و قوی میان دو متغیر میعادگاه هنر و ارتقاء کیفیت فضای اجتماعی جهت رسیدگی و رفع نیازهای بافت تاریخی وجود داشته و معماری می‌تواند همسو با به سرانجام رساندن این مهم، با استناد به آرایه‌های مستند در مکتب زندیه در حفظ هویت، فرهنگ و هنر و به دنبال آن حس تعلق خاطر افراد و ارتقاء روابط اجتماعی و پویایی در بافت‌های تاریخی شهر شیراز نقشی موثر را ایفا نماید.