بررسی معیارهای طراحی معماری بیوفیلیک در جهت ارتقاء تعامل انسان و طبیعت

معماری بیوفیلیک یا ترکیب طبعیت با معماری یکی از انواع سبک های معماری و طراحی داخلی است که با توجه به ذات روحی و جسمی انسان ها که نیازمند ارتباط با طبیعت است طرفداران زیادی را به سمت خود جذب کرده است و معماری یکی از مهم ترین عواملی است که می تواند تاثیر بسزایی درخلق و قوی انسان داشته باشد. انسان نیاز به فضایی دارد که از محیط اطراف خود الهام و روح بگیرند، و در آن احساس راحتی و قوت قلب کنند. آنها نیاز به فضایی دارند که بیشتر راحتی آنها را و تعامل انسان و طبیعت را در محیط دلخواه خود فراهم کند. در واقع هدف اصلی پژوهش محیطی دنج، مفرح و آرامبخش و برقرارکردن ارتباط انسان و طبیعت به کمک معماری بیوفیلیک است و این ارتباط باعث سلامتی و شادابی می شود و می تواند عملکرد جسمی را نیز بهبود بخشید. در این پژوهش روش مورد استفاده شده توصیفی _ تحلیلی می باشد که سعی شده است با استفاده از معیارهایی چون ویژگی های محیطی و ارتباط آن با طبیعت، شکل ها و فرم های طبیعی، نقش نور و ... راهی برای به وجود آوردن تعامل انسان و طبیعت درتمام فضاها مورد بررسی قرار گرفته است و در نتیجه معماری بیوفیلیک یکی از راه حل هایی می باشد که می تواند تعامل انسان و طبیعت را به وجود آورد. پس انسان باید طبیعت را درک کند و با حساسیت در طبیعت شروع به کشف کردن کند و به طور همزمان از آسیب رساندن به طبیعت خودداری کند.