عکاسی قاجار ، علم یا هنر

عکاسی هنری است که در سرتاسر جهان طرفداران زیادی دارد، یک هنر تاریخ ساز که به فرهنگ و کشور خاصی محدود نمی‌ شود.هنری که با بی ‌زبانی با شما حرف می ‌زند و تمام احساس و حرف‌های ناگفته ‌ای که در صحنه عکاسی و سوژه وجود دارد را به مخاطب خود منتقل می‌کند. دوران قاجار، دوران رویارویی سنت با تجدد است. ارتباط با دیگر کشورها و ورود اختراعاتی چون دوربین عکاسی به ایران، زمینه ساز تحولات بسیاری در فرهنگ و هنر این کشور شد ، تحولاتی که سلیقه ی جامعه ی هنری و مردم را به خود جلب کرد ، اما این هنر خود چگونه شکل گرفت؟ و چگونه در حیطه ی تجسمی زبان مسلط شد ؟ شکل گیری عکاسی در سال 1250قمری آغاز شد و با سلطنت ناصرالدین شاه رونق گرفت. در دربار سلطنت وی از طرفی عنوان جدید ((عکاسباشی)) به فعالین این عرصه اعتا شد و از طرف دیگر عکاسی به عنوان برنامه ی درسی به دارالفنون اضافه شد و نیز اولین عکاسخانه ی همایونی برای استفاده عموم تاسیس گردید، همچنین اولین رساله در خصوص عکاسی نوشته شد . تمام این توجه ها که آغاز گر یک مدرنیته بود باعث آن شد که صنعت عکس در ایران جای خود را پیدا کند حال آنکه این صنعت در ابتدای راه خود در عصر قاجار بیشتر یک فن و علم شمرده می شده یا یک هنر را در این پژوهش مورد بررسی قرار میدهیم .