مطالعه شخصیت پردازی در داستانهای ایرانی با رویکرد کهن‌الگوی یونگ و تاثیر آن در گرافیک محیطی

ادبیات غنی ایران نشات گرفته از فرهنگ و هنر این مرزوبوم است و ازنظر محتوا و به تصویر کشیدن اساطیر و قهرمانان مختلف در قالب شخصیت‌ها منبع اقتباس ارزشمندی محسوب می شود. محیط شهری به‌عنوان بستری که روزانه بیشترین جمعیت را در خود می بیند؛ می تواند مکانی مناسب برای بازنمایی و به تصویر کشیدن شخصیت ها قلمداد شود. آنچه به‌عنوان واسط بین مخاطبین و بازنمایی شخصیت ها، با اهداف مختلف می تواند قرار گیرد، گرافیک محیطی است. حجم های گرافیکی باعث ماندگاری بیشتر موضوع در ذهن مخاطب شده و همچنین توانایی نمایش هویت ملی را دارند. از طرفی در نمادها، اساطیر، شخصیت های داستانی و غیره، کهن الگوهایی وجود دارد که عمدتاً نشات گرفته از ضمیر ناخودآگاه جمعی انسان‌هاست؛ و در این پژوهش از آن به‌عنوان رویکردی در جهت مطالعه ی تاثیر شخصیت پردازی های داستانی در گرافیک محیطی استفاده شده است. ماهیت این پژوهش بنیادی بوده و از روش توصیفی-تحلیلی برای دستیابی به هدف اصلی که رسیدن به چگونگی و میزان تاثیر شخصیت پردازی های داستانی در گرافیک محیطی ایران معاصر می باشد، استفاده شده و از نظریه «کهن الگوی یونگ» نیز بهره برده است. در این پژوهش نتایج حاصل‌شده بدین‌صورت عنوان می گردد که استفاده از شخصیت های داستانی در خلق احجام گرافیکی هدفمند در هیچ‌یک از کلان شهرهای مورد بررسی(با توجه به جامعه آماری تهران، مشهد، اصفهان، تبریز و شیراز) دارای توازن خاصی نیست اما با این‌حال حجم های گرافیکی موجود با خوانش کهن الگوها توانسته اند به‌عنوان یک منبع قوی، در انتقال پیام به بیننده مفید واقع گردند. در احجام گرافیکی موجود، از بین انواع شخصیت های داستانی، شخصیت هایی که دارای کهن الگوی «قهرمان» می باشند بیشتر مورداستفاده قرارگرفته است.