پدیدارشناسی در فضای تاریخی- گردشگری زندیه و ارتباط آن با گرافیک محیطی شیراز

بررسی و شناخت هنر معماری و شهرسازی دوره ی زندیه مستلزم شناخت شیوه و سبک معماری رایج آن دوران است. شهر شیراز با موقعیت محلی خاص خود به سرعت رشد کرد و در زمان حکومت خان زند در اوج ساخت و ساز بود. این شهر گسترش یافت و باغ ها و قنات های متعدد ، کاروانسراها و کاخ ها و استحکامات در آن ساخته شد.پدیدارشناسی به معنای واقعی کلمه به معنای مطالعه پدیده ها از هر طیف و توصیف آنها با در نظر گرفتن نحوه بُروز آنها قبل از هرگونه ارزیابی ، تفسیر یا قضاوت ارزشی است. این ساختار معنایی با افزودن وجود به زمان و مکان بدست می آید ؛ که «تجربه زندگی» نامیده می شود.اساس پدیدارشناسی بر اساس مطالعه تجربه زیسته یا جهان زندگی است. طبق جست و جو و تحقیقات انجام شده از روش پدیدارشناسی در حوزه گرافیک، پژوهشی انجام نگرفته است. و از این جهت که معماری نزدیک ترین وجه اشتراکات با گرافیک محیطی، را داراست. به بخشی از منابع این رشته ،استناد می شود.در این پژوهش سعی بر آن است که در گام اول با روش پدیدارشناسی به مطالعه میدانی در فضای تاریخی-گردشگری زندیه شیراز پرداخته شود. و درگام دوم نتایجی که از پدیدار های دریافتی در آن فضا کشف و استنتاج می شود. در یک اثر گرافیک محیطی با قالبی پست مدرن ارائه شود. و هدف از این پژوهش بررسی لایه های حسی در فضای تاریخی-گردشگری زندیه با روش پدیدارشناسی است. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه بر اساس الگوی ون منن از مروجان پدیدارشناسی هرمنوتیک، شکل گرفت در بررسی ها دریافتیم که مجموعه حواس پنجگانه چه تاثیری در ادراک ما نسبت به محیط پیرامونمان دارد که حاصل آن ادراک به تجربه زیسته محیط مورد مطالعه می انجامد.