نگاهی به برخی روش های فعال آموزش ریاضی در دوره ابتدایی

نیاز به ریاضی یک نیاز زیربنایی است و هرگونه عمل منطقی و حساب شده و برنامه ریزی شده در زندگی محتاج داشتن مهارت های اصلی ریاضی است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی روش های آموزش ریاضی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع اسنادی است. جامعه پژوهشی شامل کلیه منابعی است که در زمینه اموزش ریاضی وجود دارد و از نمونه گیری در دسترس استفاده شده است؛ بدین صورت منابعی که در دسترس پژوهشگر قرار گرفته است به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه با استفاده از فیش برداری بوده است که محقق سعی نموده است اطلاعات مورد نیاز را فیش برداری کند سپس با تفکر و تامل فراوان آنها را دسته بندی و تحلیل کند. اطلاعات به دست آمده در اختیار چند نفر از معلمان با تجربه و همچنین اساتید حوزه روانشناسی و آموزش ریاضی قرار گرفت و روایی و پایایی داده ها مورد تایید قرار گرفتند. یافته های پژوهش بیانگر آن است که: برای بهبود کیفیت فرایندهای یاددهی- یادگیری درس ریاضی می توان از روش های فعال تدریس نظیر؛ ساخت گرایی، تدریس معکوس، حل مساله، مدل سازی، روش سکوسازی، قصه گویی، نمایشی و روش بازی استفاده نمود. و همچنین با تاکید بر اصول آموزش و یادگیری ریاضی و مجهز بودن معلم به مهارت های آموزش ریاضی می توان فرایند تدریس ریاضی را بهیود بخشید. پیشنهاد می شود: در هر شهرستان و منطقه کارگاه های آموزشی در رابطه روش های نوین تدریس مختص ریاضی برگزار گردد و در این کارگاه ها معلمان ابتدایی به صورت گروهی و با همفکر و مشورت با یکدیگر چگونگی استفاده از هر روش را در آموزش ریاضی بررسی و یک نمونه تدریس اجرا کنند تا با چگونگی اجرای این روش های آشنا شوند.