مقایسه ی تاثیر دو روش آموزش به شیوه ی بازی و سنتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه‌ی میزان تاثیر دو روش آموزش به شیوه‌ی بازی و سنتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان دختر سال چهارم ابتدایی شهر نیشابور بوده است، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده گردید، حجم نمونه متشکل از 60 نفر دانش‌آموز دختر سال چهارم ابتدایی است که 30 نفرآنهاگروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه بوده است و با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا محقق از میان مدارس ابتدایی شهرستان نیشابور یک مدرسه، سپس از میان چهار کلاس چهارم این مدرسه دو کلاس را انتخاب کرد، بعدازآن یک کلاس را به گروه آزمایش و کلاس دیگر را به گروه گواه واگذار کرد. ابزارهای سنجش در این پژوهش شامل پرسشنامه‌ی انگیزه ریاضی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون هوش ریون بوده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تجزیه‌وتحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج به‌دست‌آمده از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که بین میانگین‌های انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آموزش‌دیده با روش بازی و دانش‌آموزان آموزش‌دیده با روش سنتی، ازنظر آماری تفاوت معنادار وجود دارد؛ بدین‌صورت که میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزانی که به روش تدریس بازی آموزش‌دیده بودند نسبت به دانش‌آموزانی که به روش تدریس سنتی آموزش‌دیده بودند، بیشتر بود. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش به شیوه‌ی بازی نقش پررنگ و بااهمیتی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد.