ارزیابی شاخص های آرمان شهر کودک در راستای طراحی شهری مطلوب (مورد مطالعه : محله المهدی تهران)

یکی از اصول شهرهای پابدار پرداختن به مسائل مربوط به آینده سازان و نقش آفرینان آینده شهری یعنی کودکان است. یکی از مهمترین شهروندانی که در طراحی فضاهای شهری مورد غفلت قرار گرفته اند کودکان هستند و تا به امروز نیازهای آنها فقط به صورت بوستان و پارک تامین شده است. از این روی به کمک طراحی شهری می توان، به تحقق پذیری معیارها و شاخص های شهر دوستدار کودک کمک کرد. در توسعه پایدار مفصل به این بحث پرداخته می شود. طراحی شهری، معیارها و شاخص هایی برای طراحی شهری دوستدار کودک دارد. طراحی شهری از ابعاد مختلف مانند طراحی کالبدی شهری و نیز پرداختن به ایجاد مفاهیم و طراحی و نیز ساخت فضاهای شهری و در نهایت تدارک شهری که دارای ویژگی هایی مانند حس تعلق خاطر برای ساکنین خود است انجام وظیفه می نماید. هدف این پژوهش ارزیابی شاخص های آرمان شهر کودک از ابعاد کالبدی می باشد. استخراج مقدار بهره گیری از شاخص های شهر دوستدار کودک و مقدار موفقیت آن در اجرا و میزان مقبولیت آن در جامعه هدف. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از روش های استنادی(کتابخانه ای) و پیمایشی(میدانی) استفاده گردید و نیز ابزار پرسشنامه و مصاحبه باز از ساکنین محله بهره گرفته است. از طرفی به کمک swot نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید محله از منظر الگوهای شهر دوستدار کودک مورد بررسی قرار گرفت. محله مورد هدف از نظر طراحی شهری با معیارها و شاخص های آرمان شهر کودک فاصله قابل توجهی داشته در برخی موارد نیز بر عکس آن می باشد. در پایان استراتژی ها و پیشنهادهایی برای رفع مشکلات موجود محله از منظر طراحی شهری دوستدار کودک ارائه گردید.