مروری بر تولید آگار از درشت جلبک جنس گراسیلاریا

هیدروکلوئیدهای جلبکی مشتمل بر آگار، کاراجینان و آلژینات می‌باشند. 80 درصد آگار تولیدی در دنیا، از کشت درشت جلبک گراسیلاریا (30-10 درصد وزن خشک گراسیلاریا، آگار می‌باشد) بدست می‌آید. کیفیت آگار تولیدی توسط جنس گراسیلاریا به انتخاب محل مناسب کشت، نوع سویه، روش کشت و کیفیت آب بستگی دارد. مکان‌هایی که استوک‌های طبیعی گونه‌ها در آنجا یافت می‌شوند، مکان مناسبی برای کشت درشت جلبک می‌باشد و عموما دارای ویژگی‌هایی نظیر شیب ملایم، شدت موج کم و بستر شنی می‌باشد. در نهایت محل انتخابی باید به گونه‌ای باشد که هنگام جزر حداکثری، نمونه‌های درشت جلبکی 30 سانتی‌متر زیر آب باشند. از عوامل موثر بر کیفیت آب می‌توان به شوری، دما، ph، شفافیت، کدورت و محتوای نیترات اشاره نمود. همچنین از سایر عوامل موثر بر کشت می‌توان به شدت نور، دوره نوری، غلظت دی اکسید کربن اشاره نمود. با توجه با توضیحات فوق سواحل خلیج فارس و دریای عمان از پتانسیل بالایی برای کشت این درشت جلبک برخوردارند.در حال حاضر زیست توده گراسیلاریا در مقیاس صنعتی در کشور تولید نمی‌شود در حالی‌که میزان واردات آگار بر اساس کد آیسیک در سال 1397، 44 تن به ارزش 1 میلیون دلار بوده است. بنابراین تولید زیست توده گراسیلاریا و استخراج آگار با هدف کاهش ارزبری و کاهش وابستگی به اقتصاد نفتی توجیه پذیر می‌باشد.