تاثیر تغییرات دمایی بر میزان کشندگی artemia franciscana در مواجهه با داینوفلاژله بنتیک ostreopsis ovata به‌عنوان میکروجلبک عامل شکوفایی جلبکی مضر (hab)

حضور داینوفلاژله‌های مضر و سمی در اکثر مناطق دریایی جهان افزایش چشم‌گیری داشته‌ است و با ایجاد شکوفایی‌های جلبکی، به‌عنوان معضلی بزرگ در بخش‌های بهداشتی، اقتصادی، اکولوژیکی، توریستی و صیادی تلقی می‌شوند. مطالعه حاضر به‌منظور ارزیابی اثرات سمیت بالقوه داینوفلاژله مضر ostreopsis جداشده از دریای عمان به‌عنوان گونه‌ای با پتانسیل تولید بیوتوکسین دریایی بر میزان بقا در مراحل اولیه رشد artemia franciscana، انجام شده است. در این تحقیق انکوباسیون 120 ساعته آرتمیا در 6 دوره با سلول‌های سمی ostreopsis و دیاتومه غیر مضر chaetoceros muelleri به‌عنوان تیمار شاهد در دو دمای مختلف 20 و 25 درجه ‌سانتی‌گراد بررسی شد. بااینکه میکروجلبک‌های مضر در هر دو دما اثرات کشنده‌ای روی آرتمیا داشتند و همه متاناپلی‌ها در عرض 24 الی120 ساعت پس از تلقیح با تیمارهای حاوی گونه‌های سمی، در مقایسه با تیمار شاهد بی‌حرکت شده و از بین رفتند ولی نتایج این مطالعه نشان می‌دهد اثر سمیت با افزایش دما تقویت می‌شود به‌طوری‌که زیست‌سنجی آرتمیا اثرات سمیت متفاوتی را در دو دمای مورد آزمایش نشان داد، بقای متاناپلی‌ها در طول قرار گرفتن در معرض داینوفلاژله‌های‌ سمی در دمای بالاتر به‌طور قابل‌توجهی کاهش پیدا کرد. نتایج این آزمایش‌ نشان می‌دهد اثر بیوتوکسین داینوفلاژله ostreopsis در دمای بالاتر بیشتر شده و قابلیت کشندگی این میکروجلبک افزایش می‌یابد. یافته‌های این پژوهش با توجه به پتانسیل بالای این‌گونه در ایجاد شکوفایی جلبکی مضر و تولید سم و احتمال مرگ‌ومیر موجودات آبزی به‌وضوح اهمیت شناخت داینوفلاژله‌های بنتیک و نیاز به گنجاندن این گونه‌ها در برنامه‌های پایش شکوفایی‌های جلبکی مضر (habs) را نشان می‌دهد.