بررسی ارزش انرژی قابل سوخت و ساز در ارقام مختلف گندم و جو در جیره غذایی طیور

12 رقم گندم ( چمران، چناب، شعله، بیات، کوله و اروند) و جو( جنوب، گرگان، کارون، آریوات، سینا و کالیفرنیا) که در منطقه خوزستان و دیگر مناطق گرمسیر کشور کشت می شود، انتخاب و انرژی قابل سوخت و ساز آنها به روش سیبالد(1976) که در مقایسه با روشهای قدیمی ساده و اقتصادی تر است، تعیین گردید. برای انجام این آزمایش از خروسهای بالغ گوشتی نژاد آرین در شش تکرار استفاده شد. خروسها به 14 گروه شش قطعه ای در داخل قفسهای جداگانه تقسیم شدند. به هر گروه مقدار 30 گرم گندم، 30 گرم ذرت( شاهد) و 20 گرم جو از طریق تغذیه اجباری خورانده شد. یک گروه از خروسها گرسنه نگه داشته شدند( جهت اندازه گیری انرژی دفعی). آزمایش در دمای 25 درجه سانتی گراد و در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی اجرا، و نتایج حاصل بوسیله نرم افزار sas مورد تجزیه واریانس قرار گرفت، همچنین میانگین ها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج بدست آمده نشان دادند که انرژیهای قابل سوخت و ساز گندم های چمران و چناب در مقایسه با دیگر گندم های مورد آزمایش دارای اختلاف معنی داری(01/0(p< بودند. همچنین انرژی های قابل سوخت و ساز ارقام جوهای جنوب و گرگان، اختلاف معنی دار(01/0(p< با دیگر ارقام جو مورد آزمایش داشته اند. لذا با توجه به شرایط آزمایش بعمل آمده گندم های چمران و چناب و نیز جوهای جنوب و گرگان از نقطه نظر قابل سوخت و ساز بیشتر از دیگر ارقام بوده است.