مطالعة تجربی فیزیوپاتولوژی اسیدوز شکمبه در گوسفند

اسیدوز شکمبه در اثر پرخوری با مواد کنسانتره ای سهل التخمیر یا مواد حاوی کربوهیدرات زیاد در نشخوارکنندگان به وجود می آید. البته نشخوارکنندگان به علت داشتن میکروفلور شکمبه باید به تدریج با تغییر جیره غذائی عادت داده شوند، در غیر این صورت می تواند به بروز این عارضه منجر بشود. این آزمایش بر روی بیست راس گوسفند نر نژاد قزل انجام گرفت . ابتدا دام ها معاینه بالینی شده و بعد از اینکه سلامتی آنها محرز گردید از محتویات شکمبه، خون و ادرار آنها نمونه برداری شده و آزمایشات مربوطه روی آنها انجام گرفت . از دام های مبتلا به اسیدوز بعد از بروز نشانه های بالینی ، نمونه هایی از محتویات شکمبه، خون و ادرار آنها جمع آوری و آزمایش شدند . سرانجام 8 راس از آنها ذبح و کالبدگشایی شدند و برای بررسی هیستوپاتولوژیک ، نمونه های بافتی تهیه گردید . بر اساس آزمایشات بالینی، تعداد ضربان قلب و تنفس در دامهای مبتلا افزایش یافت ولی حرکات شکمبه متوقف شد . مقدار کلسیم و گلوکز خون کاهش، هماتوکریت، فسفر و اوره آن افزایش نشان داد. مدت زمان احیاء متیلن بلو و مقدار اسیدیته تام افزایش، در صورتی که مدت ترسیب و شناوری کاهش و ph محتویات شکمبه و ادرار اسیدی شده بود . نشانه های بالینی دام های بیمار و معنی دار بودن (p,0/01) تغییرات حاصله در اکوسیستم شکمبه، عناصر و متابولیت های خونی، هماتولوژی و یافته های کالبدگشایی ، هیستوپاتولوژی و ph ادرار گویای بروز اسیدوزیس در دام ها بوده است . این مطالعه بیشتر روی فیزیوپاتولوژی اسیدوز لاکتیکی در نشخوارکنندگان بوده است تا با روشن شدن تغییرات به خصوص در اکوسیستم شکمبه و ph ادرار، بتوان از آن در تشخیص به موقع و پیشگیری اسیدوز بهره برد .