اساس ژنتیکی تحمل به شوری کلزا(Brassica napus L .) در مرحله جوانه زنی

اساس ژنتیکی تحمل نسبی ارقام کلزا درمرحله جوانه زنی در شوری های صفر، 100 و 200 میلی مول nacl با استفاده از یک تلاقی دای آلل یک طرفه 6 والدی مورد بررسی قرار گرفت. والدها از بین حدودا 20 رقم کلزا بر اساس مطالعه قبلی طوری انتخاب شدند که طیفی از تحمل به شوری را نشان دهند. تجزیه واریانس برای هر سطح شوری نشان داد که در سطح شاهد از نقطه نظر ضریب سرعت جوانه زنی، شاخص جوانه زنی و میانگین مدت جوانه زنی، و در سطح شوری 100 میلی مول nacl از نقطه نظر ضریب سرعت جوانه زنی، شاخص جوانه زنی، میانگین جوانه زنی و شاخص میزان جوانه زنی اختلاف ژنوتیپی معنی داری وجود دارد. در سطح شوری 200 میلی مول nacl بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی دار مشاهده نشد. در شوری 100 میلی مول نمک، هم اثرات افزایشی و هم اثرات غیر افزایشی ژن ها معنی دار بودند، با وجود این، اثرات غالبیت نسبت به اثرات افزایشی مهمتر بود. در تمامی صفات مورد بررسی تحمل شوری توسط ژن های مغلوب کنترل می شد. برآورد وراثت پذیری قابلیت های ترکیب نیز نشان داد که هر دو اثرات افزایشی و غالبیت در کنترل ژنتیکی پارامترهای جوانه زنی در شرایط شاهد و شوری 100 میلی مول نمک مهم هستند. از آنجایی که تحمل شوری توسط ژن های مغلوب کنترل می شد، والد متحمل تر ضعیف ترین قابلیت ترکیب خصوصی را نشان داد. ترکیبات با هتروزیس بالا در برخی از تلاقیها و وجود اثرات معنی دار غالبیت، پتانسیل ارقام هیبرید را در اصلاح کلزا برای خاکهای دارای مشکل شوری مورد تاکید قرار داد.