سیاست گذاری کشاورزی با نگاهی بر گرایش کشاورزان به مخاطره و مصرف نهاده ها

سیاست گذاری در بخش کشاورزی، به دلیل شرایط عدم قطعیت حاکم بر این بخش، همواره توام با ریسک و سیستهای آزمون و خطا برای پذیرش تکنولوژی پیشنهادی سیاست گذاران به کشاورزان بوده است. مطالعه عوامل موثر بر پذیرش این تکنولوژیها توسط کشاورزان ، می تواند منجر به کاهش ریسک برنامه ریزی و سیاست گذاری صحیح در جهت نیل به اهداف موردنظر باشد.در این راستا، در مطالعه جاری، عوامل فردی و اجتماعی-اقتصادی موثر بر گرایش تولیدکنندگان محصولات کشاورزی به مخاطره و مصرف نهاده ها ، مورد بررسی قرار گرفته است.داده های موردنیاز ، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای ، به صورت موردی از گندم کاران استان فارس در سال زراعی 75-76 جمع آوری گردید.به منظور تعیین کمی روحیه گندم کاران در برخورد با مخاطرات، از قاعده اول اطمینان استفاده شد و سپس ، تاثیر عوامل مختلف بر گرایش گندم کاران به مخاطره و مصرف نهاده ها ،با برآورد رگرسیون های مربوطه . مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اکثر گندم کاران جمعیت نمونه (55%) ، دارای ضریب ریسک گریزی کوچک تر از یک بوده و بنابراین، رفتار دوری از ریسک از خود نشان می دهند و عواملی از جمله اندازه خانوار بهرهبردار ، روش آبیاری مورد استفاده و مالکیت زمین بر گرایشات آنان به مخاطره موثرند.تعیین عوامل موثر بر مصرف نهاده هایی چون سموم، حاصلخیز کننده ها، نیروی کار و نیروی مکانیکی نشان داد که تجزیه و تحلیل این عوامل می تواند برنامه ریزان و سیاست گذاران کشاورزی را در انتخاب تکنولوژیهای مناسب یاری نماید.