نقد آموزش مجازی بر اساس استعاره‌ی بازیگر و تماشاگر

دیدگاه سنّتی استعاره را صرفاً آرایه‌ای ادبی، تزیینی و امری زبانی می‌داند. اما بنا بر استعاره‌ی مفهومی لیکاف و جانسون استعاره‌ها تنها اموری بلاغی نیستند و ما از آنها صرفاً استفاده‌ ادبی و تزیینی نمی‌کنیم، بلکه با آنها زندگی می‌کنیم و نظام فکری ما نیز مبتنی بر آنهاست. هدف از تالیف این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی به نگارش درآمده است نقد آموزش مجازی بر اساس استعاره‌ی بازیگر و تماشاگر است. یافته‌های پژوهش اجمالاً حاکی از آن است که استعاره‌ی مذکور -که در اگزیستانسیالیسم به کار می‌رود- مانند هر استعاره‌ی دیگری نشانگر طرز نگرش و تلقّی خاصی است که دلالت‌های خاصی برای تعلیم و تربیت دارد. استعاره‌ی غالب در آموزش سنّتی استعاره‌ی متعلّم همچون تماشاگر بود که دوباره در آموزش مجازی رخ نموده است، اما بر اساس بنیاد اگزیستانسالیستیِ تربیت باید چرخشی صورت گیرد و این استعاره به استعاره‌ی متعلّم همچون بازیگر تغییر یابد تا نقش فعّالانه‌ی وی در امور تربیتی مورد توجّه جدّی قرار گیرد تا یادگیری سطحی در آموزش مجازی به سوی یادگیری عمقی سوق پیدا کند.