پدیدارشناسی معلم در پداگوژی مجازی

با ورود فناوری اطلاعات در محیط های یادگیری ، پرسش های راهبردی برای چگونگی بکارگیری آن در پداگوژی فناورانه مطرح شد. همزمانی تلفیق«پداگوژی»و«تکنولوژی» در فضای شیوع بیماری کرونا، تجربه زیسته تازه ای را برای معلمان به وجود آورد. برای آشنایی با فرایند آموزشی مجازی و نحوه تجربه آنها در این فضا، 63 نفر از همکاران فرهنگی که در آموزش مجازی دروس مختلف فعالیت داشتند را به عنوان شرکت کننده انتخاب نمودیم. داده های بدست آمده را با روش تحلیل کیفی بررسی نموده و مولفه های سازگار و ناسازگار با پداگوژی الکترونیکی را بدست آوردیم. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد در مقدمه آموزش مجازی، مربیان و دانش آموزان توانسته اند زمینه مشارکت را فراهم نموده و روند تعلیم و تربیت را ادامه دهند. شناسایی موانع پیش روی دو عنصر«شخصی سازی و تولید منابع یادگیری و فضای آموزشی» که از اهداف اصلی پداگوژی فناورانه است، از دیگر نتایج مقاله است. تجربیات معلمان در این بستر، سیر روشنی از مقتضیات و موانع آموزش مجازی را ترسیم می کند که در قالب مدل مفهومی در پایان ارائه شده است. شناخت عوامل زمینه ساز و بازدارنده در فضای آموزشی موجود، در آینده راهبرد-های برنامه ریزی آموزشی را بهبود بخشیده و نتایج موثری را به دست خواهدآورد.