پیشبینی حداکثر دریفت و مقاومت باقی‏مانده در دیوارهای برشی بتن‏آرمه به وسیله تحلیل الگوی ترک خوردگی

این مطالعه با تحلیل الگوهای ترک‏خوردگی در دیوارهای برشی بتنی مسلح تحت بارگذاری چرخه‏ای، معادلات پیش بینی کننده حداکثر دریفت تحمل شده و مقاومت باقیمانده دیوار را بر اساس ویژگی های ظاهری ترک خوردگی ارائه می‏کند. در این پژوهش از یک بانک اطلاعاتی جامع شامل 236 تصویر از دیوارهای برشی بتن مسلح آسیب دیده استفاده شده است و معادلات پیشبینی‏کننده مقاومت وحداکثر دریفت بر اساس طول الگوهای ترک و مساحت خردشدگی سطحی ارائه شده‏است. ارزیابی میزان آسیب دیدگی سازه‏ها پس از وقوع زمین‏لرزه، از جمله مهم‏ترین و پایه‏ای‏ترین اقدامات مربوط به پس از حادثه به منظور اتخاذ تصمیمات مناسب و کاهش ریسک می‏باشد. درحال حاضر این مهم غالبا به‏شکل فردی به‏وسیله متخصصین با تکیه بر آیین نامه‏های بازبینی چشمی انجام می‏گیرد که علاوه بر زمان بر بودن، ممکن است خطای زیادی را نیز به‏همراه داشته باشد. مرسوم‏ترین مشخصه‏ی کمی برای بیان خرابی عرض ترک می‏باشد، درحالی که بعد از اتمام بارگذاری و بازگشتن سازه به وضعیت سکون، بیشتر ترک‏ها بسته می‏شوند. مقاله حاضر به منظور جبران این مساله برای تعریف مدل‏های پیشبینی کننده از طول ترک به جای عرض ترک و از مساحت خردشدگی سطحی دیوار استفاده می‏کند. خروجی این پژوهش به صورت مستقیم به عنوان یک روش سریع تخمین میزان خرابی در ارزیابی های پس از زلزله به کار می‌رود.