حدود مسئولیت در انتقال تعمدی ویروس کرونا

برای تحقق مسوولیت عوامل انتقال بیماری های خطرناک و واگیردار در حقوق ایران، وجود فعل ز‌یانبار )اقدام عامل انتقال بیماری خطرناک(، تحقق ضرر و خسارت ناشی از اقدام عوامل انتقال بیماری خطرناک و احراز رابطه علی و معلولی بین فعل عامل و وقوع خسارت شرط می باشد. در حقوق ایران، عوامل انتقال بیماری های خطرناک مسوول جبران خسارات ناشی از اقدام خود می باشند. عوامل انتقال بیماری های خطرناک، هر شرط، سبب یا علتی است که بتوان انتقال بیماری های خطرناک را به آن منتسب نمود .وضعیت روانی عوال انتقال دهنده بیماری های مذکور و ابزار و وسایل انتقال آنها نیز عموماً تاثیری در مسوولیت مدنی عوامل انتقال دهنده ندارد. در حقوق ایران عامل انتقال بیماری های خطرناک می تواند به نحو مستقیم یا غیرمستقیم اثر نموده و در قالب سبب، شرط یا علت ظاهر شو از این رو می تواند حسب مورد با مفهوم سبب، علت و شرط مقایسه شود. مسوولیت مدنی عوامل انتقال بیماری های خطرناک مبتنی بر نظریه تقصیر است. مبنای فقهی مسوولیت مدنی عوامل انتقال بیماری ای خطرناک مبتنی بر قاعده لاضرر می باشد. قلمرو مسئولیت مدنی عوامل یبماری های خطرناک تا جایی است که خسارات به آن عوامل قابل انتساب باشند. عوامل انتقال بیماری های خطرناک ملزم به جبران خسارات مادی وارده و منافع ممکن الحصول از دست رفته می باشند. اما، در خصوص قابل مطالبه بودن خسارت معنوی وجود ندارد، بلکه در حرمت ایراد خسارت معنوی به دیگران و لزوم جبران آن به دلیل حدیت لاضرر و لاضرار جای تردید نیست. ولی تمام سخن در نحوه جبران خسارت معنوی است و تا زمانی که در حقوق ایران روش منطقی و نظام مندی برای جبران خسارات مذکور ارائه نشود، قابل جبران نیستند