مبانی فقهی و حقوقی ضمان قهری ناشی از انتشار ویروس کووید 19 در اثر عدم رعایت پروتکل های بهداشتی

ویروس کووید 19 از جمله بیماری های مسری و خطرناک می باشد که در صورت عدم رعایت پروتکل های بهداشتی و تزریق به موقع واکسن توسط افراد یک جامعه می تواند منجر به بروز خسارت های جبران ناپذیری گردد. با توجه به اینکه در صورت تحقق ارکان مسئولیت مدنی (ضرر، فعل زیانبار و رابطه سببیت) در بحث انتشار ویروس کووید 19 به دلیل عدم رعایت پروتکل های بهداشتی، به طور قطع عامل ورود زیان مکلف به جبران خسارات وارده خواهد بود، ضروری است مبانی چنین تکلیفی در فقه و حقوق ایران مورد نظر قرار گیرند. مبانی فقهی که می توان برای این موضوع برشمرد عبارتند از: قاعده وجوب دفع ضرر محتمل، قاعده نفی ضرر، قاعده احترام، قاعده اتلاف و قاعده تسبیب. هرچند در قوانین موضوعه به صراحت در مورد جبران خسارت ناشی از عدم رعایت موازین بهداشتی در بیماری های واگیردار مثل کرونا سخنی به میان نیامده است، لکن از برخی از مواد قانون مدنی و قانون مسئولیت مدنی این مورد قابل استنباط می باشد