مسئولیت‌های فقهی‌حقوقیِ دولت و مسئولیت‌های مدنی مردم در دوران کرونا

بیماری کرونا در ایران مانند سایر کشورها نه تنها سیستم پزشکی بلکه سایر حوزه‌های جامعه را تحت تاثیر قرار داده است. در حقیقت بیماری کرونا تاثیراتی فراتر از امری پزشکی و بهداشتی از خود برجا گذاشته و وارد زندگی روزمره مردم شده و زندگی خانوادگی، روابط اجتماعی و فعالیت‌های اقتصادی آنها را تحت تاثیر قرار داده است. لذا مردم و دولت موظف هستند وظایف مدنی و فقهی‌حقوقی لازم برای پیشگیری و عدم انتشار این بیماری را رعایت کنند وگرنه باید نسبت به سایرین پاسخگو باشند. عملکرد خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی، نقش انکارناپذیری را در برقراری نحوه تعامل‌ و واکنش‌های اجتماعی دارد و عملکرد سالم و سازنده درون خانواده‌های یک جامعه، ضامن سلامت و نشاط کل جامعه خواهد بود و بالعکس اگر درون خانواده‌های یک جامعه، آشفتگی و ناهنجاری اخلاقی وجود داشته باشد، به همان میزان تاثیر منفی روی سلامت کل جامعه دارد. همچنین، در موضوع کرونا وظیفه حفظ سلامت مردم برعهده دولت است و دولت باید با تدوین و ابلاغ شیوه‌نامه‌های بهداشتی، تدابیری برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا بیاندیشد. بر اساس مبانی فقهی و قانونی موجود، اگر شخصی به هر دلیل به بیماری کرونا مبتلا شود و به جای قرنطینه و رعایت پروتکل‌های بهداشتی، موجبات بیماری سایر افراد را نیز فراهم کند، در واقع با علم و اطلاع به جامعه و دیگران ضرر رسانده است و مسئولیت مدنی و کیفری خواهد داشت. لذا، هدف اصلی این مقاله، بررسی وظایف مدنی و فقهی‌حقوقی لازم برای پیشگیری و عدم انتشار این بیماری و نیز بررسی مسئولیت‌های متقابل مردم در خانواده و جامعه بوده که به روش توصیفی و از نوع تحلیل اسنادی انجام شده است. نتیجه پژوهش این خواهد بود که موضوعی که منجر به تهدید علیه بهداشت عمومی باشد و باعث به خطر افتادن سلامت کل جامعه ‌شود، قطعاً مسئولیت مدنی و کیفری در بر خواهد داشت