اهمیت وضو و نماز و احکام فقهی آن در بیماران کرونایی

بیماری کرونا نه تنها سیستم پزشکی بلکه سایر حوزه‌های جامعه را تحت تاثیر قرار داده است. در حقیقت بیماری کرونا تاثیراتی فراتر از امری پزشکی و بهداشتی از خود برجا گذاشته و وارد زندگی روزمره مردم شده و زندگی خانوادگی، روابط اجتماعی و فعالیت‌های اقتصادی آنها را تحت تاثیر قرار داده است. عملکرد خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی، نقش انکارناپذیری را در برقراری نحوه تعامل‌ و واکنش‌های اجتماعی دارد و عملکرد سالم و سازنده درون خانواده‌های یک جامعه، ضامن سلامت و نشاط کل جامعه خواهد بود و بالعکس اگر درون خانواده‌های یک جامعه، آشفتگی و ناهنجاری اخلاقی وجود داشته باشد، به همان میزان تاثیر منفی روی سلامت کل جامعه دارد. وضو، از احکام و مسائل طهارت بوده و دارای جنبه های معنوی، اخلاقی، تربیتی و بهداشتی می باشد که گاهی مستحب و گاهی واجب است. از مواردی که انجام وضو برای آن ضروری و لازم است، نماز است. از آنجا که نماز در هیچ حالی نباید ترک شود، بنابراین انجام وضو، که مقدمه نماز محسوب می شود از همین حکم برخوردار است. اما با توجه به حال افراد و وضعیتی که در آن قرار می‌گیرند، این عمل، احکام متفاوتی دارد که از آن جمله بیماران هستند و با توجه به انواع بیماران و بیماریهای آنان، این عمل ممکن است که طرق گوناگونی پیدا کند که در احکام و فتاوا، تاثیر شگرفی می‌گذارد. لذا، هدف اصلی این مقاله، اینست که ابتدا به اهمیت و جایگاه وضو و نماز بپردازیم و سپس بر اساس مبانی و احکام فقهی موجود، حکم وضو و نماز را در بیماران کرونایی بررسی کنیم. ضمن اینکه در این پژوهش از روش توصیفی و از نوع تحلیل اسنادی استفاده شده است