نشانگان کاربستی ایمان دینی در مواجهه با شرایط کرونائی

مواجهه نظری باورشناختی و برخوردهای رفتاری عملکردِ جامعه مومنان در ایران در شرایط کرونائی اخیر، نایکسان است؛ ارزیابی این دو مواجهه، نشان می دهد مومنان در ساحت باورشناختی، بر بنیادهای ایمانی خود در موقعیت های دشوار کرونائی پایبنداند و حتی، مواجهه با این بلای همه گیر، طراز ایمانی افراد و دل-بستگی آنان به خداوند را ارتقا بخشیده و حس تکیه گاهی هستی متعالی را افزایش داده است. اما در حوزه رفتار و عملکرد، شاهد مواجهه های مختلف و ناسازگار بودیم. در این پژوهش، ضمن بررسی این دو ساحت و مواجهه های آن در شرایط حاد کرونائی، از آسیب شناسی حوزه عملکرد جامعه مومنان بویژه با تاکید بر مسئولیت-پذیری و موقعیت شناسی خواهیم پرداخت. این شکاف در مقام باور ایمان و ساحت رفتار، برآمده از علل معرفتی و روان شناختی نظیر انگاره های نادرست و افراط گرایانه از دین است. حقیقت ایمان دینی، اقتضا دارد آثار و الزام های ایمان داری در مقام عمل بویژه در شرایط دشوار ظهور پیدا کند. عمده تاکید این پژوهش در نشانه-شناسی ایمان داری، تاکید بر مسئولیت پذیری و موقعیت شناسی است. روش پژوهش حاضر، تحلیلی بوده و با استناد به آموزه های اسلامی در ساحت ایمان داری، شرایط تحقق آن در جامعه در مقام عمل در دو حوزه مسئولیت پذیری و موقعیت شناسی بررسی می شود