پیامدهای نگاه قرآنی تنی چند از صاحب‌نظران و شاعران به ابتلا و صبر در رویارویی با بیماری کرونا

یکی از مسائل مهمّ و پرتکرار زندگی بشر در طول تاریخ زندگی فردی و اجتماعی او دچار شدن به انواع موانع، مشکلات، و حوادث ناگهانیِ فراگیر طبیعی و گریزناپذیر، ازجمله‌ بیماری‌های گسترده و با شیوع بالا همراه با تلفات جانی و مالی بسیار و نیز برخی ابتلائات خودخواسته، مانند جنگ‌های گسترده و ویرانگر، بوده‌است که بیشتر با نام‌هایی مانند «گرفتاری، بلا، ابتلاء، مصیبت، و... » از آنها یادشده‌است. چگونگی روبه‌رو شدن افراد و اجتماعات بشری با این دست روی‌دادها و عبور از آنها نیز از مسائل مهمّی بوده‌است که با افکار و احساسات و نگرش آنها به هستی، یعنی جهان‌بینی و مذهب و مسلک و فرهنگ انسان‌ها ارتباطی تنگاتنگ داشته‌است. موحّدان و ازجمله مسلمانان براساس آموزه‌های دینی و مذهبی خود و با الهام از کتاب‌های آسمانیِ پیامبران الهی، نگاهی اغلب متفاوت به این دست مسائل داشته‌اند و به‌تبعِ آن نحوه‌ی مواجهه‌ی آنان با مسئله‌ی بلاهای همگانی نیز متفاوت بوده و دارای نتایجی متناسب با اعتقادات و فرهنگ آنها دربرداشته‌است. در طول تاریخ، جوامع اسلامی با شدّت و ضعف همواره قرآن کریم را منبع الهام در مسائل گوناگون زندگی فردی و اجتماعی خود دانسته و برای رویارویی با انواع موانع، مشکلات، و حوادث ناگهانی از آن استمدادجسته‌اند. شاعران مسلمان نیز همواره از آبشخور قرآن و آموزه‌های وحیانی بهره‌جسته‌ و اندیشه‌ها و عواطف و تجربه‌های خود را که با آن آموزه‌ها گره‌خورده‌است، در موضوع بلا و ابتلائات گوناگون با زبان شعر بیان‌کرده و در بسلامت عبوردادن هم‌کیشان، بلکه جامعه‌ی بشری از آن ابتلائات نقشی بسزا ایفاکرده‌اند. نگارنده در این نوشتار بر آن بوده‌است تا با روش توصیفی‌‌تحلیلی، نگاه قرآنی و حِکمی صاحب‌نظران و شاعران فارسی‌زبان را در موضوع بلا و چگونگی مواجه‌شدن با آن و مفهوم و اهمّیّت صبر و پیامدهای این نگاه منبعث از وحی الهی را تبیین‌نماید و با نتیجه‌گیری از آن، تکالیف مسلمانان در دوره‌ی شیوع بیماری کرونا را بیان‌کند. رضا و تسلیم، اعتماد و حُسن ظنّ به خداوند حکیم، صبر، توکّل، ایستادگی، امیدواری به لطف الهی، سفارش به پذیرش حقّ و صبر و نهی از ضدّ آن، عبرت‌پذیری از وقوع و پیامدهای بلا و ابتلا، مسئولیّت‌پذیری و اقدام به اعمال خیر، و مانند آن، همه چیزهایی است که فرد و جامعه‌ی مسلمان از اعتقادات راستین خود دریافت و تلاش‌می‌کنند به آنها آراسته شوند و هر فرد باید درحدّ وُسع خویش در جامعه به ترویج آنها همّت‌گمارد