سنت ابتلاء در قرآن و مسآله کرونا ویروس

مساله معنا و فهم مفاهیم مهم ترین دغدغه ی آدمی در هستی است . مسائل و مفاهیم نوظهور که در تعالیم اسلامی از آن به حوادث مستحدثه یاد می شود در دنیای مدرن امروز ظرفیت دین را به چالش کشیده است . برای رهایی از این چالش دین در رویارویی به مسائل نوظهور باید چاره ای بکند تا دینداران دغدغه های نو خود را با ظرفیت های جهان شمول دین برطرف نمایند . چالش امروز دینداران ظهور ویروس کرونا و اثر آن بر سبک زندگی دینی است . بهره گیری از مفاهیم کلامی – فلسفی مانند سنن الهی به ویژه سنت ابتلاء ما را در دوران پساکرونا به رستگاری فزاینده در دنیا و آخرت می رساند. ابتلا از سنتهای قطعی و مسلم الهی است که به منظور ظهور و بروز صفات درونی انسانها صورت می گیرد. سنت الهی ابتلاء برای کشف مجهول نیست، بلکه مراد ظهور افعال بندگان است. چرا که خداوند با اتکای به علم خود کیفر نمی دهد، بلکه پاداش و عقاب براساس عمل انسانهاست. تکلیف و آزمایشهایی که از جانب خداوند بر بنده تحمیل می شود، برای خدای تعالی، نفع و یا ضرری ندارد و هدف از آفرینش انسان این است که بشر با افعال اختیاری خودش به کمال برسد. از این دیدگاه هدف نهایی ، تقرّب به خدای متعال، کسب رضای او و عبودیت و بندگی وی است. خدای متعال برای اینکه انسانها را به این هدفها نزدیکتر کند و وسایل تحقق آنها را فراهم سازد، سنتهای مطلقی دارد که اصلیترین آنها دو سنت هدایت توسط انبیا و دیگری سنت ابتلاء یا آزمایش است . پرسش های مهم این است که کرونا به باورهای دینی مردم لطمه زده است ؟ و به فرصت‌طلبان اجازه داده تا بنیان‌های دینداری مردم را زیرسوال ببرند ؟ ویروس کرونا ، حواشی که دینداری ما را از ناب بودن انداخته بود ، پاک کرد؟پاسخ این پرسش ها براساس نظریه جامع اسلام در مورد سلامت بین رشته ای است و باید از ظرفیت فلسفی – کلامی ، فقهی - حقوقی و اخلاقی - ارزشی بهره برد چون امروزه پاسخ به مسائل نوظهور یا حوادث مستحدثه به ویژه تغییر سبک زندگی دینی پسا کرونا فرا ساحتی است