گستره جواز تعدی حاکمیت به حقوق عمومی در شرایط پساکرونا از منظر فقهی (مطالعه در وضع حقوقی ایران، مصر و کویت)

ظهور ویروس کرونا در جهات عمده ای از زندگی اجتماعی تاثیرگذار شده و مسائل متعددی را تحت الشعاع خود قرار داد. از جمله این موارد، محدودیت آزادی های عمومی و حقوقی بود که به طور عام برای شهروندان در یک مجتمع وجود دارد، نظیر حق اجتماع در محل معین، حق مسافرت، حق انجام آزادانه شعائر دینی مثل نماز جمعه و جماعت و برپایی مراسم مذهبی مثل مراسم احیاء ماه مبارک رمضان و لیالی قدر. یکی از مسائلی که در این مورد و موارد مشابه، از منظر حقوق اساسی ملت، قابل بررسی و تحلیل است اینکه حاکمیت تا چه حد می تواند شهروندان را به برخی از این محدودیت ها الزام کند و نسبت به اقدامات پیش گیرانه نظیر واکسیناسیون و ... اجبار نماید؟ و آیا این اختیار برای حاکمیت وجود دارد از اقتدار خود در مسیر اجبار مردم به رعایت دستورالعمل های مورد نظر وی استفاده کند یا نه؟ در این پژوهش که به شیوه تحلیلی انجام شده است نتیجه گیری شده است این حق مادامی برای حاکمیت وجود دارد که عمل بر خلاف دستورالعمل های ثابت شده موثر، توسط فرد یا افرادی بتواند به بهداشت عمومی آسیب وارد کند و مانع نظم عمومی گردد