ارائه ی یک مدل تئوریِ نوین برای توسعه ی پایدار بنادر سبز در ایران

بنادر، یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد بحران محیط زیست، به ویژه به دلیل واقع شدن اکثریت انها در مجاورت مناطق شهری می باشد. رشد اقتصادی و حفاظت محیط زیست به عنوان دو مقوله ی مجزا و متضاد هم در بنادر تفسیر می شوند که البته می توان این پارادایم جدیدِ رشد سبز را به عنوان یک فرصت و نه یک تهدید در نظر گرفت. هدف کلی این مقاله[1] حمایت از حفاظت از محیط زیست بنادر ایران [2]و توسعه پایدار انها با ارائه یک مدل تئوری پیشنهادی است که یکی از روشهای کارامد و موثر برای ایجاد و توسعه بنادر سبز می باشد. برخی پیشنهادات و اقدامات، به فناوری و منابع پیشرفته ای نیاز دارند، برخی دیگر، از قبیل اجرای این مدل تئوری توسعه ی بندر سبز به الزامات پیشرفته ای نیاز ندارد و تنها از طریق مدیریت و هماهنگی دقیق، برنامه ریزی، تهیه طرح جامع مبتنی بر حفاظت از محیط زیست، مجهز شدن به تجهیزات اولیه مورد نیاز و اموزش قابل اجرا و پیاده سازی است. این پیشنهادات در واقع بیانگر سهم اندک در تلاش بزرگ برای حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار بنادر، بر اساس یک استراتژی رشد سبز اقتصادی با مشارکت ذینفعان و با یک چشم انداز بلند مدت می باشد. [1] این مقاله با حمایت مادی و معنوی سازمان بنادر و دریانوردی تدوین گردیده است. [2] دوازده بندر استراتژیک در شمال و جنوب کشور