بررسی رویکرد نوآوری باز در نیرو‌های نظامی دنیا و تعمیم آن به نیروی دریایی ارتش جهت افزایش نوآوری سازمانی

این مقاله به بررسی تحولات اخیر در زمینه مدیریت نوآوری در نیروی‌های نظامی و سازماندهی مجدد آن در جهت اجرای نوآوری کاربر محور و منطق نوآوری باز به موازات دیدگاه‌های سنتی‌تر که توسط مدیریت (از بالا به پایین) فناوری‌ها چارچوب‌بندی شده‌اند، می‌پردازد. این مقاله مجموعه‌ای از مقالات دیگر است که به صورت موردی وضعیت نیرو‌های نظامی در کشورهای پیشرفته مانند انگلیس، آمریکا و ناتو را از لحاظ رویکرد‌های نوآوری‌ محور بررسی می‌کند تا نتایج استفاده از متدهای نوآوری باز و ... در این سازمان‌ها آشکار شود و بتوان این نتایج را به صورت کاربردی برای نیروی دریایی ارتش کشور خودمان استفاده کرد. برای ایجاد چابکی، صرفه‌جویی بیشتر، و افزایش راه‌ حل‌‌های خلاقانه در نیروهای نظامی، ذهنیت‌ها و روش‌های کار جدید مورد نیاز است. از این جهت طبق مدل نوآوری کاربر محور رزمندگان جنگ باید از همان مراحل اولیه پروژه‌ها به دور میز مدیریت نوآوری حضور داشته باشند و دغدغه های خود را به عنوان نقطه شروع فرآیند نوآوری برای سازندگان تکنولوژی مطرح کنند. منطق نوآوری باز باید برای جذب استعدادها و گسترش مرزهای جوامعی که برای نیروی‌های نظامی کار می کنند معرفی شوند. واسطه‌های جدید مانند انکوباتورهای شرکتی، شتاب دهنده‌ها، هاب‌های نوآوری به بازیگران کلیدی در این چارچوب تبدیل می شوند. ما اختلالات ناشی از این عناصر را به حداقل نمی‌رسانیم، به ویژه در تعامل با صنعت و با یکپارچه‌کننده‌های سیستم. با این حال، ما این ایده را ترویج می کنیم که تفکر از نظر اکوسیستم برای این دیدگاه جدید مناسب تر از رویکرد سنتی (و بسته) از نظر پایگاه صنعتی دفاعی است. مقاله همچنین این موارد را با مطالعات موردی در [1]darpa، برنامه [2]diu ایالات متحده، آزمایشگاه‌های نظامی فرانسه، jhub[3] بریتانیا و مرکز نوآوری ناتو نشان می‌دهد. در انتها با تعمیم این نتایج سه پیشنهاد مختلف برای نیرو دریایی ارتش ارائه شده است که طبق آن نیروی دریایی ارتش بایستی از جنگاوران به عنوان کاربران نهایی جهت تولید ایده‌های جدید استفاده کند و همچنین با تاسیس شتابدهنده‌‌های نظامی، مراکز نوآوری نظامی و تاسیس یک سازمان چابک جهت تسهیلگری، روند ایجاد نوآوری باز در یک سیستم سنتی و نظامی را قابل پیاده سازی و تسریع کند