بررسی تطبیقی سیاست دولت در زمینه کاهش آلودگی دریایی با کشورهای منتخب

اگرچه شناخت گسترده ای از مشکل آلودگی دریایی وجود دارد، اما پرداختن به آلودگی پلاستیکی دریایی نشان دهنده پیچیدگی یک مشکل چند وجهی می ب اشد. به طور تقریبی 4.8 میلیون تا 12.7 میلیون تن پلاستیک در سال، از طریق منابع زمینی وارد دریاها و اقیانوس ها می شود. ورود منابع زمینی آلودگی پلاستیک در درجه اول از مدیریت ضعیف زباله ناشی می شود. زباله های دریایی یک چالش فرامرزی می باشند که ریشه در الگوی تولید و مصرف ناپایدار، مدیریت ضعیف زباله های جامد، فقدان زیرساخت ها و چارچوب های قانونی و سیاستی کافی و اجرای ضعیف آن ها دارد. راه حل های آلودگی دریایی شامل پیشگیری و پاکسازی می باشد. براساس گزارش سال 2018 سازمان ملل متحد بیش از 60 کشور، مقرراتی را در جهت محدودیت و ممنوعیت استفاده از اقلام پلاستیکی وضع نموده اند. در تحقیق حاضر در گام اول به چگونگی ورود پلاستیک به دریاها و اقیانوس ها پرداختیم؛ در گام دوم به بررسی ابزارها، سیاست های موجود درجهت کاهش آلودگی پلاستیک پرداخته و در گام سوم، برخی از مهم-ترین سیاست ها و اقدامات انجام گرفته توسط دولت های ایران، تایوان، اندونزی و چین مورد بررسی قرار گرفته است. علی رغم اقدامات و سیاست-های اتخاذ شده اما نتایج بررسی ها، ضرورت توجه بیشتر و روز افزون به مقوله آلودگی دریاها را متذکر می شود.