نقش و پتانسیل جزایر و سواحل مکران در توسعه دریامحور

تنوع و گستردگی فعالیت های دریایی بیانگر ظرفیت بالای دریا به عنوان یکی از غنی ترین منابع طبیعی به عنوان محور توسعه سواحل است که بخشی از این رویکرد می تواند توسعه دریا محور منطقه ای سواحل مکران از شهرستان (جاسک تا شرق شهرستان چابهار) باشد. لذا در این پژوهش سعی شده است به توان های محیطی این منطقه با تاکید بر امکانات بالقوه ساحلی – دریایی آن توجه شود.به نظر می رسد با اقداماتی که به صورت مدیریت یکپارچه در این منطقه می تواند صورت گیرد، دگرگونزایی منطقه ای و فرامنطقه ای از لحاظ توسعه پایدار حاصل خواهد شد. با توجه به ظرفیت های اکولوژیک سواحل مکران، نیازمندی های بلندمدت توسعه ای، راه کارهای تلفیقی که متضمن کاهش تضاد منافع بین بخشی است، بررسی و همچنین تعارضات مابین بهره برداران دولتی و خصوصی، شرایط حفظ منابع موجود و بهره برداری بهینه در این سواحل برای توسعه پایدار فراهم شود.در این پژوهش سعی شده منطقه ساحلی مکران در قالب سه شهرستان جاسک، کنارک و چابهار بررسی شود و رهنمودهای رهبری درخصوص توجه به سواحل مکران با شناسایی ظرفیت های آن توان های محیطی، جغرافیایی، ساحلی، شیلاتی، گردشگری شناسایی گردد. سواحل مکران در جنوب خاوری ایران، به دلیل موقعیت وویژگی های استراتژیک آن، از منظر ژئوپلیتیکی، ژئواستراتژیکی و ژئواکونومیکی دارای اهمیت فراوانی است. دسترسی به منابع غنی انرژی، تسلط بر مهمترین مسیر انتقال انرژی و کالا در سطح جهان، موقعیت استراتژیک برای دسترسی کشورهای محصور در خشکی درآسیای مرکزی، قفقاز و افغانستان به آب های آزاد، قابلیت مناسب سواحل مکران برای ایجاد بندرگا های و ترمینا ل های وسیع تجاری و تبدیل آن به کانون ورود و خروج کالا از طریق محور های شمالی – جنوبی، محور شرقی – جنوبی و محور جنوبی – غربی بین چابهار و آسیای مرکزی،قفقاز، روسیه و اروپا، قابلیت های بسیار مناسب توریستی آن برای تبدیل کردن آن به یک پایگاه توریستی زمستانی، امکان ایجاد پایگاه های نظامی در سواحل مکران و گسترش قدرت مانور ایران در آب های فراملی و....بخشی از این قابلیت ها است. بارور کردن قابلیت های این سواحل مهم منجر به افزایش وزن و منزلت ژئوپلیتیکی ایران در سطح منطقه و حتی جهان شده در نوع و سطح بازیگری ایران در رقابت های ژئوپلیتیکی آینده نقش مهمی خواهد داشت.